List młodego człowieka do Medyascope: „Gratuluję naszym mężom stanu, teraz staliśmy się upolitycznieni”

Kryzys 19 marca, który rozpoczął się od zatrzymania İmamoğlu, przeniósł się na zupełnie inny poziom, gdy młodzi ludzie z różnych grup politycznych i społecznych zaczęli głośno domagać się zmian. Pokolenie Z, które zawsze było niedoceniane i szczegółowo analizowane, stało się pionierem możliwych zmian w Turcji. Ufuk Ali Akyol, 22-letni student stomatologii, który wysłał wiadomość e-mail do Medyascope, uważa , że ​​młodzi ludzie są poddawani swoistemu „staroświeckiemu wyjaśnianiu”. Akyol mówi: „Nie potrzebujemy twoich rad, upolityczniliśmy się”. Akyol ma również zastrzeżenia do swojego pokolenia. Oto list młodej osoby do Medyascope.

Rządy mediów społecznościowych bez wątpienia znajdują się w rękach ludzi młodych. My, młodzi, którzy bardzo szybko nadążamy za zmianami epoki, ciągniemy za sobą także grupy ludzi w średnim wieku. Jednak szybkie przystosowanie się do mediów społecznościowych i traktowanie ich jako sposobu wyrażania siebie nie zawsze jest dla nas korzystne. To również dowodzi, że jesteśmy ludźmi emocjonalnymi i dlatego poddajemy się nadmiernemu wpływowi mediów społecznościowych.

Media społecznościowe mają dla nas swoje kody.

Na przykład, chociaż nasza bieżąca lokalizacja jest widoczna w aplikacji, nagłe wyłączenie funkcji otwartej lokalizacji dla użytkownika ma negatywne znaczenie. Z drugiej strony, wysłanie prośby o obserwowanie, a następnie jej wycofanie pokazuje, że chcemy komuś o sobie przypomnieć. Po poznaniu kogoś dodanie tej osoby do naszej listy „Bliskich przyjaciół”, na której udostępniamy zdjęcia, które mogą zobaczyć tylko określone osoby, pokazuje, że chcemy zbudować intymną więź.

To tylko niektóre ze sposobów, w jakie komunikujemy się i wyrażamy swoje uczucia.

Przyzwyczailiśmy się do podążania za planem działania. Zmonopolizowane, niewystarczające i subiektywne „tak zwane” źródła informacji w mediach społecznościowych udostępniają posty, których jedynym celem jest czerpanie korzyści z chaosu, przymykając oczy, a nawet chcąc, aby osoby o innych poglądach atakowały się nawzajem obelgami w komentarzach.

My, młodzi użytkownicy mediów, dzielimy się tą nowiną. „Czyim pionkiem się stałeś, adminie???” w komentarzach Pytania są dowodem na to, że zaufanie do źródła informacji jest niskie, ale nadal jest ono śledzone.

Od jakiegoś czasu uważam, że media społecznościowe niszczą poglądy polityczne młodych ludzi.

Śledzę politykę. Jestem zainteresowany. Spróbuję zinterpretować. Wolałbym nauczyć się grać na instrumencie, zamiast tak bardzo przejmować się polityką, ale teraz jest już za późno... Gratulacje dla naszych mężów stanu, upolityczniłem się. Złapałem wirusa „upolitycznienia” tak bardzo, że nawet gdy rano jadę autobusem do szkoły, jem lunch i śpię wieczorem, w moich słuchawkach bezprzewodowych zawsze toczą się ożywione dyskusje.

Nie ma w tym nic złego, po prostu powinieneś tego posłuchać. Po wysłuchaniu należy przejść do dyskusji i przekazania.

Jako student, rozmawiając ze znajomymi, dostrzegam u wielu z nich różnice ideologiczne i polityczne. Źródła mediów społecznościowych, zasilane przez wspomniane wcześniej „baterie chaosu”, starają się wypełnić te luki. To jest bardzo niebezpieczne.

Załóżmy na przykład, że Özgür Özel złożył godzinne, bardzo szczegółowe i spójne oświadczenie... Pierwszą wiadomością w mediach społecznościowych jest 4-sekundowa część, w której Özel przesyła pozdrowienia Selahattinowi Demirtaşowi.

Następnie weź głęboki oddech i przeczytaj komentarze pod postem: „Do cholery, CHP jest, jak wiadomo, gorsze niż Kemal, rozwiązaniem jest Özdağ…”

Jestem pewien, że gdyby wysłuchał całego wyjaśnienia, nie napisałby tego. Niestety, większość młodych ludzi nie potrafi tego dostrzec, ponieważ nie chcą już oglądać starych i wściekłych polityków. Załóżmy, że chcą zobaczyć tyle samo czasu, ile trwa 4-sekundowy klip Özgür Özel w napędzanych chaosem wiadomościach w mediach społecznościowych... Niestety, pokolenie Z jest bardzo skłonne uwierzyć w takie stwierdzenia, nie badając ich tła.

Sprawy, na które my, młodzi, powinniśmy zwracać największą uwagę to demokracja, sprawiedliwość i równość. Jeśli tego nie przyswoimy, narazimy się na gniew mediów społecznościowych.

Przykładowo fakt, że młodzi ludzie, którzy dwa miesiące temu narzekali, wyśmiewali i poniżali w mediach społecznościowych, mówiąc „Gdyby tylko CHP była trochę bardziej nacjonalistyczna”, uszanowali i poparli opór Özela po incydentach w Saraçhane, pokazuje, jak bardzo są niespójni.

Nie mam na myśli nic złego, bo rozumiem.

Przyczyną tego zjawiska są próby zrozumienia problemów kraju przez młodych ludzi za pośrednictwem mediów społecznościowych. Ponieważ Özgür Özel się nie zmienił. To samo mówił dwa miesiące temu, prezentując swoje socjaldemokratyczne stanowisko, i mówi teraz.

Problem polega na tym, że młodzież korzystająca z mediów społecznościowych koduje Özgür Özel w swoich umysłach za pomocą dat wyświetlanych w prawym górnym rogu ekranów telefonów i utrzymuje je niezależnie od siebie:

2 marca za darmo, 5 marca za darmo, 20 marca za darmo…

Dlatego codziennie oceniają Özela. Nie potrafią powiązać tego ze swoimi poprzednimi stwierdzeniami, bo nie obchodzi ich to zbytnio.

Z tego powodu młodzi ludzie mają trudności z patrzeniem na kwestie polityczne przez pryzmat zasad „demokracji, sprawiedliwości i równości”, które nie powinny ulec zmianie. Dlatego proces İmamoğlu wywołuje oburzenie, ale o Canie Atalaya, który siedzi w więzieniu już tak długo, mówią: „Ale on jest członkiem TİP, jego partia akceptuje tak zwane ludobójstwo Ormian”.

Nie, oba powinny wywołać oburzenie.

Ponieważ każda reakcja, która nie jest okazana w imieniu Cana Atalaya, jest źródłem zachęty dla działań rządu skierowanych przeciwko Ekremowi İmamoğlu. Powinniśmy wiedzieć, że jeśli nie powiemy przynajmniej „Nasze poglądy są różne, ale on powinien zostać osądzony sprawiedliwie” w sprawie Selahattina Demirtaşa, to następnego dnia, w przypadku ewentualnego ruchu rządu przeciwko Mansurowi Yavaşowi, kurdyjscy obywatele odpowiedzą „oko za oko”.

Prawo i sprawiedliwość są jak monolityczny mur. Jeżeli w jednym miejscu dojdzie do wyłomu, cała konstrukcja ulegnie zawaleniu. My, młodzi, musimy to zrozumieć.

Inną rzeczą, która mnie bardzo niepokoi, jest zwrot młodych ludzi w stronę militaryzmu.

Ostatnio widziałem kilku młodych ludzi, którzy nie mieli więcej niż 20 lat, pasierbów mediów społecznościowych, którzy próbowali zainteresować się najnowszą historią i polityką, przygotowujących filmy Kenana Evrena z orzeźwiającą i porywającą muzyką. Niestety, nie wiedzą, że Evren podeptał takie wartości jak prawa człowieka, demokracja i sprawiedliwość i był pośrednim twórcą wielu współczesnych ruchów terrorystycznych, prawicowych i lewicowych. Co więcej, nawet rodzice tych dzieci, którzy mogą mieć diametralnie różne poglądy, rzadko kiedy zgadzają się w jakiejkolwiek kwestii. Jednym z nich jest zapewne „nielubienie Kenana Evrena”.

Jak to możliwe, że dzieci tych rodziców mogą twierdzić, że wiedzą o wydarzeniu, które miało miejsce co najmniej 25 lat przed ich narodzinami, i czuć współczucie dla Kenana Evrena? Odpowiedź nie jest trudna: dziennikarstwo w mediach społecznościowych.

Słyszałem, jak pewien student powiedział o Saraçhane: „Jeśli będzie tam flaga LGBTI, nie przyjdę, w przeciwnym razie bym przyszedł” (w rzeczywistości sam twierdzi, że ma poglądy dość lewicowe). To jest odrębny rodzaj dezinformacji, demonizacji i uniemożliwiania osiągnięcia jedności na wspólnym gruncie. Najwyraźniej miliony ludzi tam mieszkających nie zrozumiały, że flagi, które trzymają, nie mają znaczenia i że liczy się tylko demokracja i opór. Skąd? Ponieważ jest także pasierbem mediów społecznościowych.

Starzy wujkowie i ciocie, nie czytajcie tego i nie mówcie: „To są dzieci, będą się uczyć powoli” i nie wygłaszajcie uogólnień. Jeśli to możliwe, nie udzielajcie rad. Jesteśmy bardziej towarzyscy niż Ty, nie martw się. Mamy trochę mętlik w głowie, ale damy radę. Jeśli trochę popracujemy, rozwiążemy też problemy polityczne.

Zobaczcie jak spodobało się wam hasło „Skaczący, ale nie skaczący Tayyipçi”...

Krótko mówiąc, my, młodzi, musimy nakreślić mapę drogową. Należy jednoczyć się wokół zasad i nie iść na kompromis w ich kwestii. W przeciwnym razie media społecznościowe będą nadal ściągać nas na prawo na skali ideologicznej.

Wiesz, jeśli pociągnie mocno, to po prostu lekko dotyka, a my biegniemy w prawo.

Fragment wiadomości e-mail Ufuka Akyola do Medyascope – Uwaga redaktora:

„Jako młody człowiek, kiedy czytałem wasze wiadomości, miałem wrażenie, że niektórzy autorzy są nieszczerzy, gdy mówią o naszym pokoleniu… Kategoryzacja nas wyłącznie za pomocą tytułu „wiek”, podczas gdy odnosimy się do „młodych ludzi”, wydaje się być jednym z prostych uogólnień, jakie stosują inne gazety „dinozaurów”, delikatnie mówiąc.

Jesteśmy różni.

Na uniwersytetach jesteśmy inni.

Różnimy się pod względem środowiska, w którym żyjemy.

Różnimy się pod względem akademików, w których mieszkamy.

Różnimy się miejscami, w których spędzamy czas.

Nasze spojrzenie na politykę jest inne, podobnie jak spojrzenie na seksualność…

Kiedy ci, którzy nie rozumieją humoru młodych ludzi, analizują młodych ludzi, my, młodzi, odbieramy to jako nieszczere.